Ένας χρόνος, γεμάτος πόνο, μίσος, οργή… Όλα τα συναισθήματα, τα βιώσαμε.. Θρήνος για τα παιδιά μας, μέχρι να καταφέρουμε να σηκωθούμε όρθιοι από τα κρεβάτια μας, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι μας έχει συμβεί αν και ακόμα δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, μέρα με τη μέρα και καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι χάσαμε τα παιδιά μας και μάλιστα με αυτόν, τον τρόπο…
Προσπαθούμε να είμαστε δυνατοί και για τα άλλα μέλη της οικογένειας και για μας, προσωπικά για να συνεχίσουμε τον αγώνα που έχουμε αρχίσει, για να αποδοθεί δικαιοσύνη, τουλάχιστον στο βαθμό που θέλουμε.
Τα κορίτσια ταξίδευαν με το τρένο δεν ήταν η πρώτη φορά, απλά πέρυσι τέτοια εποχή επειδή εμείς δεν είχαμε τη δύναμη, να βγούμε και να μιλήσουμε, δημιουργήθηκε μία παραφιλολογία γύρω από αυτό. Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευαν στη Θεσσαλονίκη ως φοιτήτριες πλέον. Εμείς μεγαλώσαμε παιδιά με όνειρα.
Έφυγαν από το σπίτι και τα χαιρέτησα τα κορίτσια μας. Μιλούσαν με τον αδελφό μου και τη νύφη μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, γελούσανε και λέγανε αστεία. Πάντα όταν έφταναν σπίτι, μας έπαιρναν ένα τηλέφωνο και μας έλεγαν “μαμά, μπαμπά, φτάσαμε”! Ο αδελφός μου, μιλούσε με τα παιδιά, μέχρι και είκοσι λεπτά πριν γίνει το δυστύχημα. Στα Παλαιοφάρσαλα, έλεγαν ότι υπάρχει μία καθυστέρηση για τα δεδομένα, έχουμε κουραστεί, γιατί δεν μας πήγατε με το αυτοκίνητο…
Εμείς έχουμε δικιά μας ομάδα πραγματογνωμόνων, μας ενημερώνουν, συλλέγουν τα στοιχεία κι ανάλογα πράττουμε και συνεχίζουμε.
Έχουμε μάθει πολλά αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να τα πούμε όλα, αυτή τη στιγμή. Κάποια στιγμή θα σας ενημερώσω όταν θα έχω στα χέρια μου κι άλλα έγγραφα κι άλλα στοιχεία, απλώς αυτό που μπορώ να πω αυτή τη στιγμή είναι πως μας έχουν ενημερώσει οι πραγματογνώμονες για τις αβλεψίες, τις ατέλειες του σιδηρόδρομου και το πώς έγινε εκείνο το βράδυ, αν και τα περισσότερα τα γνωρίζαμε, απλώς οι πραγματογνώμονες εντρυφούν πιο πολύ στις λεπτομέρειες, δηλαδή για την πρώτη έκρηξη, το πώς είχαν καεί τα βαγόνια, με τα σημεία που καθόντουσαν τα παιδιά μας. Όλα αυτά που ακούγονται είναι όλα εικασίες. Απλές εικασίες. Τίποτα άλλο.
Απαντήσεις στα δικά μου, γιατί έχουν δοθεί, ψάχνοντας και με τους πραγματογνώμονες και μέσα από δικές μου έρευνες, όταν πήγα στο Κουλούρι και μπήκα στο βαγόνι που ήταν τα παιδιά μου, μέσα μου λύθηκαν πάρα πολλές απορίες και κατάλαβα πολλά… αν τα παιδιά μας, ήταν ζωντανά, αν κάηκαν ζωντανά, αν μέσα από την σύγκρουση έχασαν τη ζωή τους, αυτά τα ερωτήματα έχουν σχεδόν απαντηθεί.
Για τα μπαζώματα:
Το σημείο ξεκίνησε να μπαζώνεται, από την πρώτη κιόλας μέρα…
8 Μαρτίου αν δεν κάνω λάθος, πήγαμε στη Θεσσαλονίκη, για να πάρουμε τα πράγματα από το σπίτι των κοριτσιών… εγώ έφυγα, δεν μπόρεσα να πάω στο σημείο να το δω, ο αδελφός μου, έφυγε, πήγε με τη γυναίκα του και ήταν ήδη αλλοιωμένο το σημείο, δηλαδή δεν υπήρχε τίποτα.
Έγιναν πάρα πολλές βιαστικές, κινήσεις, βρισκόμασταν κιόλας ως χώρα σε προεκλογική περίοδο, έγιναν πολλές βιαστικές κινήσεις, έγιναν όλα λάθος και στην εξεταστική. Ότι μπαζώθηκε το σημείο για να το πατήσουν οι γερανοί, ότι μπαζώθηκε για να σηκώσουν οι γερανοί τα βαγόνια το οποίο το ένα ήταν πάνω στο άλλο, εγώ να το δεχτώ… έπρεπε όμως απομακρυνθούν τα βαγόνια; Εγώ θα έλεγα, τα αφήσουν εκεί για όσο διάστημα χρειαστεί και χρόνια και μήνες και τα πάντα.. να φραχτεί γύρω— γύρω…
Καταρχήν όλα αυτά έγιναν, χωρίς έγκριση εισαγγελέα… τι καθόμαστε και συζητάμε; αν έγινε το μπάζωμα ή δεν έγινε; Πώς είναι δυνατόν, να έγινε αυτό το πράγμα, χωρίς εντολή εισαγγελέα. Με 57 νεκρούς και μία αγνοούμενη… Οι γονείς της Εριέττας, δεν έχουν πάρει τίποτα! Γνωρίζουμε, μόνο ότι ήταν στο συγκεκριμένο τρένο, από το εισιτήριο. Κανένα άλλο στοιχείο δικό της δε βρέθηκε.
Πώς τα σήκωσαν, τα βαγόνια και τα πήραν και τα σήκωσαν 15 χιλιόμετρα. Δεν μπορούσαν να τα σηκώσουν και να τα εναποθέσουν, πιο δίπλα; Μπορούσε να περιφραχτεί, ο χώρος για να μην μπαίνει ο κάθε άσχετος, γιατί για τρεις μέρες, έμπαινε μέσα ο κάθε άσχετος και δεν ξέρουμε τι μπορεί να έχει πάρει μαζί του.. τι να έχει βάλει, στις τσέπες του… εγώ, ένα παράδειγμα θέτω. Ο καθένας μπορεί, να πήρε και κάτι να του θυμίζει το ατύχημα, μπορεί ένας υπάλληλος για παράδειγμα της Hellenic Train, να πήρε από το μαύρο κουτί ή κάτι το οποίο σε εμάς, να μας έδινε πάτημα στα δικαστήρια. Το τι ήθελαν, να κάνουν ή το τι ήθελαν να παρουσιάσουν, εγω πιστεύω το έκαναν λόγω πολιτικού σκηνικού, πολιτικός αγώνας και να μην έχουμε, ένα καινούργιο Μάτι και το πληρώσουν στις εκλογές κι έτσι, έγιναν πολύ βιαστικές κινήσεις.
Δε θέλω να πιστεύω ότι υπήρχε κάτι το μεμπτό στα βαγόνια, γιατί δεν είμαι αρμόδιος να το αποφασίσω, ξαναγυρνάμε σε αυτό που είπα πριν.. δεν έχουμε κάτι το χειροπιαστό, στα χέρια μας εάν στην εμπορική αμαξοστοιχία υπήρχε κάτι το μεμπτό, εάν αποδειχτεί ότι υπήρχε κάτι το οποίο ήθελαν να το κρύψουν, θα αλλάξει όλη η διαδικασία αλλά και οι γνώμες για το μπάζωμα.
Μετά θα πάμε ότι έγινε για δόλο κι ότι έγιναν βιαστικές κινήσεις για να αποκρύψουν, το τι υπήρχε στην εμπορική αμαξοστοιχία, εμείς μιλάμε για τα τωρινά δεδομένα, γιατί έγινε το μπάζωμα και η απομάκρυνση των βαγονιών, τόσο γρήγορα.
Τι σημαίνει δικαιοσύνη:
Το λέω από την πρώτη μέρα, δικαιοσύνη εγώ δε θα βρω ποτέ… Δικαιοσύνη, είναι να πάω σπίτι και να βρω τα κορίτσια μου, το λέω από την αρχή και μέχρι να πεθάνω θα υποστηρίζω αυτό το πράγμα, δικαιοσύνη για μένα είναι αυτό. Κι αυτό που λέμε από την πρώτη στιγμή ότι είμαστε όρθιοι για να αποδοθεί δικαιοσύνη, το λέμε για να το λέμε… Για εμάς, δικαιοσύνη, είναι μόνο εάν μπορούν να έρθουν τα παιδιά μας, πίσω κι αυτό δε θα γίνει ποτέ… από κει και πέρα θα προσπαθήσουμε γιατί όπως διαλύθηκαν ο ζωές μας, θέλουμε κι εμείς να τους γίνουμε ένα αγκάθι στα πλευρά, μία ανάσα στο σβέρκο, να ξέρουν ότι τα παιδιά μας είχαν γονείς κι ότι δεν τα είχαμε παρατημένα τα παιδιά μας, δε φέραμε παιδιά στην κοινωνία για να μας τα δολοφονήσουν. Κι ότι κάνουμε, το κάνουμε προς αυτήν , την κατεύθυνση.
Αυτή τη στιγμή περιμένουμε, αποτελέσματα από συγκεκριμένους πραγματογνώμονες για να μας διαφωτίσουν και στο σημείο, της φωτιάς.. Να κλείσει, τη δικογραφία ο κύριος ανακριτής και να πάμε στα δικαστήρια, από κει και πέρα, το λόγο έχει η δικαιοσύνη, από τη δική μας πλευρά, έχει κλείσει ο κύκλος… Θα δούμε τις ποινές, της Ελληνικής Δικαιοσύνης και θα δούμε αν θα φτάσουμε και στην Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, λογικά επειδή εδώ δε θα ακουμπήσουν πολιτικά πρόσωπα, έχουμε ήδη ξεκινήσει ένα πλάνο θα έλεγα για να ακολουθήσουμε το δρόμο, των Ευρωπαϊκών ΔΙκαστηρίων.
Γράφει, ο Νικόλαος Πλακιάς
