Ο Γιάννης Τοπαλούδης, πατέρας της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη, μιλά για την 21χρονη κόρη του και για κάθε γυναίκα που θυσιάζεται στο βωμό της έμφυλης βίας.
*Συνέντευξη στη Γεωργία Χαλκιά
Αναφέρεται στις συμπεριφορές που τον πλήγωσαν, ενώ περνούσε τον δικό του οικογενειακό Γολγοθά και για το όραμα της σύστασης του Ιδρύματος «Καμία άλλη Ελένη» μέσα από προσωπικούς διαλόγους με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Αναρωτιέται κανείς γνωρίζοντας την προσωπική σας οικογενειακή ιστορία, τελικά ποια γεγονότα και αξίες έχουν σημασία για εσάς
Το πιο σημαντικό που έχει αξία είναι η ανθρώπινη ζωή.
Να μην υπάρξει καμία άλλη Ελένη, κανένα άλλο κορίτσι, κανένα άλλο παιδί που βιαστεί και δολοφονηθεί με τόσο άγριο και αποτρόπαιο τρόπο όπως η κόρη μας.
Ως γονείς της Ελένης, θα κάνουμε το παν, θα μιλήσουμε όπου χρειαστεί ώστε οι Θεσμοί της κοινωνίας και το ελληνικό κράτος να κάνουν ότι μπορούν για να προστατεύσουν τα παιδιά μας.
Να προστατεύσουν τις επόμενες γενιές.
Κανείς αρμόδιος του ελληνικού κράτους δεν ενδιαφέρεται να βοηθήσει την κάθε οικογένεια που πενθεί για το δικό της θύμα
Παρακολουθώντας τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης σας αλλά και δημοσιεύματα διαπιστώνουμε πως τουλάχιστον σε έναν χρόνο πολλές προσωπικότητες, μεταξύ αυτών και η ΠτΔ σας επισκέφθηκαν. Θέλετε να μας εκμυστηρευτείτε διαλόγους, τοποθετήσεις ή δεσμεύσεις όσον αφορά στη μνήμη της Ελένης;
Πρωτίστως, ευχαριστούμε ως οικογένεια την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας για την τιμή που μας έκανε, όμως να πούμε και ένα τεράστιο ευχαριστώ στον αμέτρητο αριθμό των συνανθρώπων που μας συμπαραστέκονται όλο αυτό το δύσκολο χρονικό διάστημα από τη δολοφονία της κόρης μας.
Πολύς κόσμος όχι μόνο από την Ελλάδα, αλλά και εξωτερικό, είναι μαζί μας εδώ και τρία σχεδόν χρόνια.
Η επίσκεψη της ΠτΔ στο σπιτικό μας ήταν ίσως το αποκορύφωμα. Ήταν τιμή όχι μόνο για εμάς αλλά και για τη μνήμη της Ελένης μας.
Η κ. Σακελλαροπούλου μας επισκέφθηκε στο Διδυμότειχο μια σημαδιακή ημερομηνία, στις 15 Μαΐου. Σαν τότε είχε βγει η καταδικαστική απόφαση των δύο βιαστών και δολοφόνων της κόρης μας.
Η ΠτΔ άκουσε όσα θέλαμε να της πούμε και μάλιστα ξαφνιάστηκε υπερβολικά όταν έμαθε από εμάς ότι κανένας κρατικός φορέας δεν ενδιαφέρθηκε να μας ενισχύσει και να μας συμπαρασταθεί οικονομικά.
Αυτό δυστυχώς συμβαίνει σε κάθε μια οικογένεια που χάνει τόσο αποτρόπαια το παιδί της.
Λυπάμαι που κανείς αρμόδιος του ελληνικού κράτους δεν ενδιαφέρεται να βοηθήσει την κάθε οικογένεια που πενθεί για το δικό της θύμα.
Θα σας πω όμως ότι η κα Σακελλαροπούλου περισσότερο ξαφνιάστηκε όταν της είπα ότι εάν οι δικοί μου γονείς δεν συνεισέφεραν ως βοήθεια κάποια χρήματα, τα οποία κρατούσαν για το γάμο της Ελένης μας, το παιδί μου θα βρισκόταν ακόμη εκεί… στη Ρόδο.
Αυτή είναι η πικρή πραγματικότητα.
Όπως επίσης βιώσαμε και το απάνθρωπο πρόσωπο που δείχνουν οι τράπεζες εναντίον των δανειοληπτών. Την ημέρα που αναμέναμε την απόφαση του δικαστηρίου για τους δολοφόνους της κόρης μας, τραπεζικοί υπάλληλοι δεν είχαν το Θεό τους. Μας έπαιρναν τηλέφωνο τη στιγμή που μπαίναμε μέσα στο δικαστήριο.
Αυτά άκουσε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας… Από εκεί και έπειτα βέβαια ζητήσαμε επίμονα εάν μπορεί να συσταθεί ένα ίδρυμα που να ονομαστεί “Καμία άλλη Ελένη”, για να μην υπάρξει άλλος γονέας σε αυτή την τόσο δύσκολη θέση που βρισκόμαστε εμείς.
Άκουγε, όμως, δεν μπορούσε να βοηθήσει ουσιαστικά. Το μόνο που μας είπε είναι ότι μπορούν να χρηματοδοτήσουν κάποιες δράσεις.
Να ξέρετε όμως πως ο προσωπικός μας αγώνας θα συνεχιστεί.
Δεν θα ξεχάσουμε επίσης ποτέ πως όσο βρισκόμασταν στην Αθήνα δεχτήκαμε τη συμπαράσταση πάρα πολλών ανθρώπων. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια κυρία που έχει κατάστημα στην Πλατεία Βικτωρίας και βγήκε έξω να μας γνωρίσει από κοντά, να μας δώσει ένα σταυρουδάκι.
Ένας άλλος κύριος από την Κρήτη την ώρα της ομόφωνης καταδικαστικής απόφασης, μου πρόσφερε ένα κρητικό μαντήλι και μερικά λουλούδια, ζητώντας μου να ανάψω ένα κεράκι στον τάφο της Ελένης μας.
Η συγκίνηση και η δύναμη που παίρνουμε από όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι ένα ψυχολογικό στήριγμα
Τα ισόβια να είναι πραγματικά ισόβια για τα “τέρατα”
Πιστεύετε ότι έχει αλλάξει κάτι στην κοινωνία μας μετά τον χαμό της Ελένης;
Από εκείνο το διάστημα της τραγικής απώλειας, ειλικρινά μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας ευχόμαστε να μην υπάρξει κανένα άλλο παιδί που να βιαστεί και δολοφονηθεί τόσο βάναυσα.
Δυστυχώς όμως τα ειδεχθή εγκλήματα και οι γυναικοκτονίες δίνουν και παίρνουν. Σκληρή η φράση που χρησιμοποιώ και να με συγχωρείτε αλλά κάθε ημέρα που περνά ακούμε για ένα ακόμη τραγικό συμβάν.
Από την πρώτη στιγμή εμείς ζητούσαμε αυστηροποίηση των ποινών και θα συνεχίσουμε να το ζητάμε δημόσια. Τα ισόβια να είναι πραγματικά ισόβια για τα “τέρατα”.
Για τους βιαστές και τους δολοφόνους που επαναλαμβάνουν τις πράξεις τους. Το σύστημα μας πρέπει να ονομαστεί τιμωρητικό. Δεν σωφρονίζονται αυτά τα “άτομα – τέρατα”.
Όταν θα αποφυλακιστούν σε σύντομο μάλιστα χρονικό διάστημα, θα επαναλάβουν το έγκλημα τους.
Λυπάμαι που το λέω. Θα ξανακάνουν τα ίδια και χειρότερα. Ως οικογένεια Τοπαλούδη ζητάμε αυστηροποίηση των ποινών χωρίς ψευτοδικαιολογητικά που επικαλούνται οι δράστες μέσω των δικηγόρων τους για μείωση της ποινής.
Άδειες που παίρνουν για να κάνουν ταξιδάκια αναψυχής ή βραχιολάκια που φορούν για να βρίσκονται έξω με περιοριστικούς όρους. Πρέπει να μείνουν έγκλειστοι μέχρι να εκτίσουν την ποινή τους.
Το δεύτερο και πιο ουσιαστικό βήμα είναι επιτέλους οι Θεσμοί του ελληνικού κράτους να λειτουργήσουν ως προς τη σωστή κατεύθυνση για να γίνονται όλοι καλύτεροι γονείς.
Το έχω ξαναπεί και δεν θα σταματήσω. Γονιός είναι αυτός που πραγματικά αγαπά το παιδί του, νοιάζεται για εκείνο και ξημεροβραδιάζεται στο προσκεφάλι του για να το βοηθήσει. Όταν και εάν διαπιστώσει κάποια παραβατική συμπεριφορά πρέπει να απευθυνθεί στους αρμόδιους ψυχοπαιδαγωγικούς φορείς. Και είναι πολλοί σε κάθε Νομό και κάθε Περιφέρεια.
Τι μπορεί να προκαλέσει έκρηξη βίας και μάλιστα θανάσιμης στις συμπεριφορές νέων ανθρώπων;
Δυστυχώς εάν δεν υπάρχει η συνεχής επαγρύπνηση του γονέα, η συμβουλή, τα παιδιά θα επηρεάζονται από κακά πρότυπα. Ιδιαίτερα θα πρέπει να τονίζονται οι αξίες, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα.
Εάν δεν μάθουν τα παιδιά την αξία του σεβασμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα οδηγηθούν στο γκρεμό, στον Καιάδα. Στην καταρράκωση της ελληνικής κοινωνίας.
Με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου του Διδυμοτείχου ένας από τους κεντρικότερους δρόμους θα μετονομαστεί σε “Ελένη Τοπαλούδη”
Η προηγούμενη Δημοτική Αρχή επί Δημαρχίας Παρασκευά Πατσουρίδη είχε πάρει την απόφαση για μετονομασία της κεντρικής οδού Βασιλέως Γεωργίου σε “Ελένη Τοπαλούδη” από τις πρώτες εκείνες τραγικές στιγμές της δολοφονίας, την οποία και έρχεται να υλοποιήσει η τωρινή δημοτική αρχή με τον Ρωμύλο Χατζηγιάννογλου.
Η Ελένη μας δεν είναι ένα απλό πρόσωπο.. είναι σύμβολο της γυναικοκτονίας με τον πιο ειδεχθή τρόπο.
Με αφορμή αυτό το τραγικό συμβάν και όσα ακολούθησαν μετέπειτα με άλλα θύματα θα πρέπει να κάνουμε ότι μπορούμε για μια κοινωνία ασφαλέστερη για τα παιδιά μας.
Επίσης, θα υπάρξει και μια προτομή της κόρης μας, ένα μνημείο κοντά στο κτίριο της Δημαρχίας. Ένας φόρος τιμής που συγκινεί την οικογένεια μας, ένας φόρος τιμής στη μνήμη της.
Στο σημείο αυτό να σας πω ότι στην αρχαιότητα υπήρχαν στο δρόμο προς τον Παρθενώνα αγάλματα αρχαίων θεών και κάπου εκεί βρισκόταν και το άγαλμα του Αγνώστου Θεού. Αν υπήρχε μια λεωφόρος με αγάλματα παιδιών που έχασαν άδικα και βάναυσα τη ζωή τους, τότε να είστε σίγουροι πως θα ήταν γεμάτη από αυτά.
Προτομή σαν της Ελένης μας θα έπρεπε να φτιαχτεί και για τον Παύλο Φύσσα. Και ξέρετε κάτι;
Θα έπρεπε να δημιουργηθεί μια προτομή για την «Άγνωστη Γυναίκα» που βιώνει τα πάνδεινα από καταπιεστές.
Η γυναικοκτονία θα έπρεπε να αποτελέσει ένα μεγάλο κοινωνικό ζητούμενο, γιατί ο βιασμός πονά στιγμιαία το θύμα, αλλά ψυχικά το στιγματίζει σε όλη του τη ζωή.
Η προτομή της Ελένης, του Παύλου και κάθε θύματος θα υποδηλώνουν ότι θα πρέπει να αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία καλύτερη που θα σέβεται τα παιδιά όλων μας. Μια κοινωνία που θα σέβεται πάνω απ’ όλα τη ζωή.
Θέλετε να μας μιλήσετε για ενέργειες, δράσεις που έχετε σκεφτεί και προετοιμάζετε ώστε η θυσία της Ελένης να προκαλέσει ρήξη με την έμφυλη βία παντού;
Αυτό που είχαμε τονίσει και εγγράφως στην ΠτΔ είναι πως μέσα από αυτό το Ίδρυμα στη μνήμη της Ελένης Τοπαλουδη θα αναπτύξουμε δράσεις αλλά όχι απλώς μνήμης και φόρου τιμής για την Ελένη και κάθε Ελένη ενδεχομένως, αλλά θα πρέπει να γίνει για να ενισχύει πρωτίστως τις οικογένειες που τραβούν τον οικονομικό και ψυχολογικό τους Γολγοθά με το πένθος που βιώνουν και δεύτερον να διοργανώνονται διάφορες ενημερωτικές δράσεις σε συνεργασία με αρμόδιους φορείς, πανεπιστημιακά ιδρύματα, υπουργεία για να υπάρχει σωστή, άμεση ενημέρωση, ώστε με τη βοήθεια όλων μας να μπορέσουμε να γίνουμε καλύτερη κοινωνία.
Αυτός είναι ο λόγος που θέλουμε να προχωρήσουμε στη σύσταση του Ιδρύματος, αλλά δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο καθώς από μέρους μας δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι οικονομικοί πόροι.
Δεν είμαστε μια οικογένεια με πολλά χρήματα για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε αυτό το σημαντικό έργο, όμως, στις σκέψεις και τους στόχους μας είναι κυρίαρχο.
Όπου και όπως μπορούμε πάντα θα είμαστε εκεί πρωτοστάτες σε όποια ενέργεια γίνεται προς αυτή την κατεύθυνση. Πάντα θα είμαστε εκεί και θα ενώνουμε τις φωνές μας. Θα βοηθούμε, θα ενισχύουμε και θα παροτρύνουμε για μια καλύτερη κοινωνία χωρίς άλλη βία. Χωρίς άλλη θυσία καμίας Ελένης.
Κλείνοντας, νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω, τη Μάγδα Φύσσα και όλη την οικογένεια, οι οποίοι μας κάλεσαν στις εκδηλώσεις μνήμης του αδικοχαμένου Παύλου Φύσσα με αποκορύφωμα στις 18 Σεπτεμβρίου, όπου θα πραγματοποιηθεί και πορεία στην Αθήνα.
Τους ευχόμαστε καλή δύναμη και ενώνουμε όλοι μαζί τις φωνές μας. Για όλες τις οικογένειες που έχουν χάσει έτσι τα παιδιά τους. Είναι σημαντικό γιατί κάποια πράγματα μας ενώνουν βαθιά αλλά πρέπει αυτά τελικά που μας ενώνουν να γίνονται ολοένα και περισσότερα. Όχι λιγότερα.
